Prorok Zachariasz podsyca nadzieję narodu wybranego, który z utęsknieniem oczekuje zakończenia ziemskiej wędrówki.
Nawiązując do ostatecznego nawrócenia wszystkich narodów do Pana, Tradycja prorocka jest jednomyślna – że nie nastąpi to dzięki misyjnej aktywności jednego narodu. Nie – będzie to wynik Bożego działania w sercach wszystkich ludzi.
Ewangelia również daje nam światło i nawiązuje do pielgrzymki wszystkich narodów, na końcu czasów, do Jeruzalem. Słowa św. Łukasza o „wypełnieniu się dni Jezusa” nie mówią tylko o Jego wniebowstąpieniu,
ale również o misterium Jego śmierci i zmartwychwstania w Jeruzalem. Tam jest miejsce wypełnienia Bożego planu zbawienia wszystkich ludzi.
Wędrówka do Jeruzalem wraz z Jezusem jest okazja dla apostołów do zmiany swojego nastawienia i swoich oczekiwań. Jest to czas nawrócenia, który trwa całe życie. Świadczy o tym epizod opisany
w dzisiejszej Ewangelii. Jezus, tak jak każdy mu współczesny, doskonale znał wrogość pomiędzy Żydami a Samarytanami, a mimo to zdecydował się zapytać Samarytan o nocleg. Reakcja uczniów na ich odmowę pokazała jak wiele musza oni zmienić w swoich sercach jeśli chcą iść za Jezusem i brać udział w Jego misji zbawienia.
W nauczaniu Jezusa nie ma miejsca na zemstę oraz podsycanie konfliktów i różnic. Tak jak i Jezus nauczał powinien postępować dziś Jego Kościół.
Misja Kościoła to naśladowanie Osoby Jezusa. To nawrócenie które obejmuje całkowicie każdego, pozostawiając w rękach Boga otwieranie serc innych.
Najważniejszym zadaniem Kościoła jest otwierać się na Ducha Świętego i na Jezusa Chrystusa.
